لباس بلندی است که مردان ایل روی پیراهن می پوشند و به منزله لباس اصلی بوده .ارخالق از پارچه ضخیم و با رنگ هایی متناسب با سن افراد دوخته می شودند این لباس دارای استین بلند بوده و تا روی دست ادامه داشته .در طرفین ان دو چاک که تا کمر ادامه داشت موجب ازاد بودن لباس و اسان بودن تحرک و جست و جو و خیز انان بود.جلو ارخالق تا پایین باز بوده حتی دکمه هم نداشته .فقط به وسیله شال ،دو دامن ان با هم ارتباط پیدا می کردند.بر خلاف شلوار که موجب کندی حرکت است ،با این لباس مردان می توانستند براحتی بر اسب سوار و یا پیاده شوند و حتی بر روی شتر بپرند و درجشن ها و مراسم عروسی ،چوب بازی کنند.هنگام راهپیمایی یا کار زیاد و رقص چوبی ، دو دامن جلو را به را به زیر شال می زدند تا ازادتر باشند .
ارخالق که برای پسر بچه ها و نو جوانان می دوختند از پارچه هایی گلدار با رنگ هایی شاد اما پیر مردان رنگ هایی تیره را بیشتر می پسندیدند.
